Part:ปิดเทอมรวมแก๊ง สร้างรอยยิ้มให้พ่อใหญ่แม่ใหญ่

รวมแก็ง

ในช่วงเดือนมีนาคมถึงเดือนพฤษภาคม ของทุกๆปี เด็กๆทุกคน ก็จะชื่นชอบและดีใจที่ไม่ต้องไปโรงเรียน เนื่องจากปิดภาคเรียนใหญ่ เด็กๆก็จะได้พักผ่อน เล่นกับเพื่อนอยู่ที่บ้าน เมื่อต้นเดือนมีนาคม ที่ผ่านมานี้ ผมได้มีเดินทางไปรับหลานที่ บ้านหลบกุง ต.บัวลาย อ.บัวใหญ่ จ.นครราชสีมา กลับมาเยี่ยมแม่ของผม หรือ ยายของหลานผมนั่นแหละ ระยะการเดินทางจาก จ.พิจิตร ไป อ.บัวใหญ่ โคราช  นั้นใช้เวลาประมาณ 5-6 ชม. ขับประมาณ 90-100 กม.ต่อ ชม. เดินทางเส้น แยกเขาทราย- แยกหนองบัว- อ.บึงสามพัน- อ.ภักดีชุมพล-อ.หนองบัวระเหว –เข้า จ.ชัยภูมิ เข้า อ.บัวใหญ่  เส้นทางเป็นภูเขาเป็นบางช่วง ต้องขับระมัดระวัง

สร้างรอยยิ้มให้พ่อใหญ่แม่ใหญ่

บ้านหลบกุง เป็นหมู่บ้านเล็ก ของ อ.บัวใหญ่ ชาวบ้านก็จะมีวิถีชีวิตอย่างเรียบง่าย แบบพี่และน้อง คอยดูแลซึ่งกันและกัน เช่นกัน เหมือนที่บ้านนาบ้านเรา  ภาษาส่วนใหญ่จะเป็นภาษาท้องถิ่น ดั้งเดิม คือ ภาษาอีสาน แรกๆ ผมก็จะฟังลำบาก เดาเอาเป็นบางครั้ง แต่ระยะหลัง ก็เดาคำพูดมากขึ้น ก็ยิ้มและพยักหน้า รับไปก่อน แล้วคิดตามทีหลัง

ต้นหอมปลูกในกระถางไว้กิน

ชาวบ้านส่วนใหญ่จะมีอาชีพทำนาได้ปีละ 1 ครั้ง เนื่องจากน้ำชลประทาน ไม่ค่อยมีเหมือนภาคกลาง หลังจากนั้นในช่วงฤดูแล้ง ก็จะเลี้ยงวัว กระบือ ไว้กินและขาย ซึ่งแต่ละบ้านก็จะมีคอกวัว กระบือไว้ประจำบ้านกันทีเดียว

วันนั้นผมไปถึงเป็นเช้าวันเสาร์ 9 มีนาคม 2555 มีเป็นวันฤกษ์ดีครับ มีชาวบ้านที่บ้านหลบกุง มีการแต่งงานกันหลายคู่ ผมเป็นที่ชอบวิถีชีวิตของคนไทยแต่ละภูมิภาค และแต่ละจังหวัด เพราะจะทำให้เรารู้ว่า ประเทศไทยเรานั้นหากไม่ไปเห็น ไม่ไปเจอ และไม่สัมผัส ก็จะไม่รู้เลยว่า เมืองไทยมีดีอย่างไร อีกอย่างก็จะทำให้เราได้เปรียบ ได้รู้มาก โดยเฉพาะวิถีชีวิตของคนในตลาด ก็จะมีอะไรแปลกๆของแต่ละท้องถิ่นมาขาย  วันนั้นผมได้เข้าไปดูหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่ได้แต่งงานกันเป็นญาติของน้องเขยของผมเอง เจ้าสาวเป็นคนประเทศสาธารณรัฐประชาชนลาว ที่เขามาเจอกันและตกลงกันที่จะใช้ชีวิตคู่ ที่เมืองไทย เจ้าสาว มีเพียงน้า มาเป็นญาติเพียงคนเดียว เนื่องจากพ่อและแม่ของเขาไม่สามารถเดินทางเข้ามาในเมืองไทยได้ ทั้งนี้มันยุ่งยากมาก ต้องขอนุญาติเข้าเมือง อีก   เมื่อเจ้าสาวมาแต่งที่บ้านเจ้าบ่าว คนที่บ้านหลบกุง ต้องเอาบ้านข้างเขียงเป็นสถานที่ผูกข้อไม้ข้อมือแทน ตอนแรกผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปแต่งที่บ้านข้างเคียง เขาบอกว่าเป็นการแก้เคล็ด  ซึ่งบรรยากาศนั้นเป็นอย่างอบอุ่นทีเดียว ท่ามกลางคนในหมู่บ้านมามาร่วมงานจำนวนมาก

หลังจากนั้นในช่วงสายๆ ผมก็รับหลานสาว เดินทางกลับมาที่ จ.พิจิตร ต่อ ตามเส้นทางเดิม ส่วนใหญ่ผมจะแวะมากินส้มตำ และข้าวเหนียวที่ อ.ภักดีชุมพล หลังจากลงเขา อ.หนองบัวระเหว เป็นประจำ เพราว่ารสชาติค่อนข้างถูกปาก แต่ผมกินมากไม่ได้ เพราะจะทำให้ผมง่วงนอน ยิ่งขับรถยนต์ด้วยไม่ดีแน่

อาหารพื้นเมือง
รวมตัว

หลังจากมาถึงบ้านที่บ้านนา บ้านเรา ต.ดงเสือเหลือง อ.โพธิ์ประทับช้าง จ.พิจิตร ก็ได้รวมแก็งของลูกๆ หลานๆ กันอีกครั้ง เพราะว่าไม่ใช่แค่หลานผมคนเดียวที่กลับมาบ้าน เด็กในหมู่บ้านที่ไปอยู่กรุงเทพ ก็เดินทางมาบ้านเราเช่นกัน ทำให้บรรยากาศที่บ้านเรา กลับมาคึกคัก คนแก่ในหมู่บ้าน จะได้หัวหมุนชุลมุนอีกครั้ง เพราะว่ามีเด็กๆ เหล่านี้ เหมือนลิงเสม มารวมตัวกัน บางครั้งก็ทำให้ผู้ใหญ่มีความสุข สร้างรอยยิ้มให้กับคนบ้านเราอีกครั้ง

//////

 

โดย … “คมดงเสือ”

 

แสดงความคิดเห็น